Blijven nadenken
Hoe meer regeltjes wij krijgen waar we aan moeten houden en hoe meer er volgens vaste protocollen wordt gewerkt, hoe minder wij gaan nadenken. Natuurlijk protocollen moeten er zijn. Ze geven een houvast, vaak ontstaat een werkmethode na lang dingen te hebben uitgeprobeerd. Dat is heel goed.
Maar als je niet zelf blijft nadenken en alleen klakkeloos het bewuste protocol volgt kan het juist gevaarlijk zijn. Een situatie kan plotseling veranderen. Hier moet je altijd op bedacht zijn, en ingrijpen als dat nodig is. En vervolgens mogelijk het protocol aanpassen.
Pas geleden moest ik voor een onderzoek een MRI-scan laten maken. Uiteraard werkt een ziekenhuis ook volgens vaste protocollen. De MRI-scan wordt gemaakt in een soort grote buis met een zeer sterk magnetisch veld en radiogolven. Bovendien maakt het apparaat veel lawaai, ruim boven de 100 dB(A). Het protocol geeft aan dat de patiënt, een maal vast liggend op de brancard, wordt voorzien van een koptelefoon met muziek. Daarbij krijg je ook een alarmknop in je hand. Als iets mis gaat kun je met een druk op de knop, de verpleegkundigen waarschuwen. Na deze mededelingen schuift de brancard langzaam de “tunnel” in. Claustrofobisch kun je beter niet zijn. De verpleegkundigen gaan in een aparte kamer om niet te worden blootgesteld aan de magnetische velden.
Daar lig je dan.. Maar dan, opeens wordt de koptelefoon van mijn hoofd en het alarmzendertje uit mijn hand getrokken. De brancard schuift verder. Even lijkt het een scenario uit een horror film. Door mijn hoofd flitst het idee dat, vastgesnoerd in de tunnel lig met meer dan 100 dB(A) gedurende een half uur en dat ik kan roepen wat ik wil maar niemand mij zal horen. Daarbij word ik ook nog doof van het lawaai. Kalmte kan mij redden!
Het lukt mij gelukkig nog net om het alarmzendertje met mijn vingertoppen tegen mijn been te drukken. Gelukkig wordt het signaal opgevangen en schuift de brancard meteen in zijn achteruit en komen de verpleegkundige geschrokken aanlopen. Wat bleek, het snoer van koptelefoon en zender waren bij het naar binnen schuiven, ergens achter blijven haken.
Was nog nooit eerder gebeurd zeiden ze en excuses. Even later lag ik alsnog in het apparaat en was dolblij dat ik de koptelefoon nu goed op had. Radio 3 Fm stond op, althans dat hoorde ik toen het klaar was, zo oorverdovend was het. Zullen ze het protocol nog uitbreiden?
